Live streaming της ιστορικής συναυλίας του Prince από το 1985
Διαβάζω μία νέα βιογραφία του Prince με τίτλο “This Thing Called Life: Prince's Odyssey” του Neal Karlen, που τον γνώριζε από τότε που, πιτσιρικάδες συνομήλικοι, σύχναζαν στις ίδιες γειτονιές
Η συναυλία των Prince and the Revolution της εποχής Purple Rain στη Νέα Υόρκη σε τριήμερο streaming με τα έσοδα να πηγαίνουν στο COVID-19 Solidarity Response Fund για τον ΠΟΥ
This is H2
This is H3
This is H4
This is H5
This is H6
Τη νύχτα που χιόνισε και βγήκαμε στα μπαλκόνια να δούμε πώς φαίνεται η Αθήνα
σε συνθήκες χιονοθύελλας α λα Midwest –έτσι το φτιάξαμε στο μυαλό μας, για να πάρει διαστάσεις αφήγησης– είδα ξανά το μπαλκόνι, απέναντι, που έχει πάντα Χριστούγεννα, και ένα έξτρα ρίγος χτύπησε τη σπονδυλική μου στήλη. Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι στολισμένο με τα led-παντός καιρού κι ακόμα έχει μείνει έτσι, εκεί, με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν με υστερία και μία κατεβασμένη τέντα που επιβάλλει μία ανησυχητική σιωπή και απουσία. Κανένας δεν έβγαλε τα φωτάκια από την πρίζα, έμειναν στο χριστουγεννιάτικο αξίωμά τους, δίνοντας στην Κηφισίας μία ακόμα ιστορία: Κάποιος έφυγε και ξέχασε αναμμένα τα Χριστούγεννα.
Τη νύχτα που χιόνισε και βγήκαμε στα μπαλκόνια να δούμε πώς φαίνεται η Αθήνα
σε συνθήκες χιονοθύελλας α λα Midwest –έτσι το φτιάξαμε στο μυαλό μας, για να πάρει διαστάσεις αφήγησης– είδα ξανά το μπαλκόνι, απέναντι, που έχει πάντα Χριστούγεννα, και ένα έξτρα ρίγος χτύπησε τη σπονδυλική μου στήλη. Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι στολισμένο με τα led-παντός καιρού κι ακόμα έχει μείνει έτσι, εκεί, με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν με υστερία και μία κατεβασμένη τέντα που επιβάλλει μία ανησυχητική σιωπή και απουσία. Κανένας δεν έβγαλε τα φωτάκια από την πρίζα, έμειναν στο χριστουγεννιάτικο αξίωμά τους, δίνοντας στην Κηφισίας μία ακόμα ιστορία: Κάποιος έφυγε και ξέχασε αναμμένα τα Χριστούγεννα.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Maecenas et tincidunt nulla, at vestibulum quam. Cras in urna pulvinar, eleifend enim vel, rhoncus sem. Nunc a ipsum lobortis, pulvinar tellus eu, facilisis quam. Etiam pellentesque at odio vitae cursus. Aliquam erat volutpat. Integer vitae consectetur turpis. Quisque ultrices elit et placerat finibus. Integer feugiat erat ut maximus tincidunt. Suspendisse egestas ligula a neque dignissim, sed elementum nunc tempus. Morbi facilisis blandit sem, laoreet aliquam justo commodo sed. Nam non mi porttitor, feugiat tellus at, lobortis urna. Curabitur id pellentesque lorem. Aliquam sit amet purus et ex tempor gravida. Sed venenatis ante arcu, quis semper massa viverra ac. Cras tincidunt elementum egestas.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Maecenas et tincidunt nulla, at vestibulum quam. Cras in urna pulvinar, eleifend enim vel, rhoncus sem. Nunc a ipsum lobortis, pulvinar tellus eu, facilisis quam. Etiam pellentesque at odio vitae cursus. Aliquam erat volutpat. Integer vitae consectetur turpis. Quisque ultrices elit et placerat finibus. Integer feugiat erat ut maximus tincidunt. Suspendisse egestas ligula a neque dignissim, sed elementum nunc tempus. Morbi facilisis blandit sem, laoreet aliquam justo commodo sed. Nam non mi porttitor, feugiat tellus at, lobortis urna. Curabitur id pellentesque lorem. Aliquam sit amet purus et ex tempor gravida. Sed venenatis ante arcu, quis semper massa viverra ac. Cras tincidunt elementum egestas.
Κυριάκος Μητσοτάκης, Πρωθυπουργός, Karel Komarek, Πρόεδρος Δ.Σ. της Allwyn
Διαβάζω μία νέα βιογραφία του Prince που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, με τίτλο “This Thing Called Life: Prince's Odyssey” του Neal Karlen, συνεργάτη του Rolling Stone που γνώριζε τον Prince από τότε που, πιτσιρικάδες συνομήλικοι, σύχναζαν στις ίδιες γειτονιές και αργότερα ο Neal ξαναβρέθηκε μαζί του για να του κάνει συνέντευξη για το περιοδικό – κι έτσι έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, φίλοι. Θυμήθηκα πώς περιγράφει τις χιονοθύελλες στη Μινεσότα, χαμένης στα Μεσοδυτικά της χώρας, όταν προσπαθείς αποπροσανατολισμένος από τον τσουχτερό λευκό άνεμο να βρεις το πεζοδρόμιο και το κατώφλι του σπιτιού σου μέσα στο χιόνι ή, κατά τον Karlen, «για να το πω κομψά, το να βρεθείς έστω και για ένα λεπτό σε συνθήκες απόλυτης χιονοθύελλας στη Μινεσότα είναι ένα ανόσιο γαμήσι του μυαλού από τον τρόμο του τι-μου-συμβαίνει-και-είμαι-ανάποδα. Δεν μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις πού είναι ο ορίζοντας: Ο ουρανός και η γη είναι απροσδιόριστα…».
Διαβάζω μία νέα βιογραφία του Prince που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, με τίτλο “This Thing Called Life: Prince's Odyssey” του Neal Karlen, συνεργάτη του Rolling Stone που γνώριζε τον Prince από τότε που, πιτσιρικάδες συνομήλικοι, σύχναζαν στις ίδιες γειτονιές και αργότερα ο Neal ξαναβρέθηκε μαζί του για να του κάνει συνέντευξη για το περιοδικό – κι έτσι έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, φίλοι. Θυμήθηκα πώς περιγράφει τις χιονοθύελλες στη Μινεσότα, χαμένης στα Μεσοδυτικά της χώρας, όταν προσπαθείς αποπροσανατολισμένος από τον τσουχτερό λευκό άνεμο να βρεις το πεζοδρόμιο και το κατώφλι του σπιτιού σου μέσα στο χιόνι ή, κατά τον Karlen, «για να το πω κομψά, το να βρεθείς έστω και για ένα λεπτό σε συνθήκες απόλυτης χιονοθύελλας στη Μινεσότα είναι ένα ανόσιο γαμήσι του μυαλού από τον τρόμο του τι-μου-συμβαίνει-και-είμαι-ανάποδα. Δεν μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις πού είναι ο ορίζοντας: Ο ουρανός και η γη είναι απροσδιόριστα…».
Διαβάζω μία νέα βιογραφία του Prince που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, με τίτλο “This Thing Called Life: Prince's Odyssey” του Neal Karlen, συνεργάτη του Rolling Stone που γνώριζε τον Prince από τότε που, πιτσιρικάδες συνομήλικοι, σύχναζαν στις ίδιες γειτονιές και αργότερα ο Neal ξαναβρέθηκε μαζί του για να του κάνει συνέντευξη για το περιοδικό – κι έτσι έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, φίλοι. Θυμήθηκα πώς περιγράφει τις χιονοθύελλες στη Μινεσότα, χαμένης στα Μεσοδυτικά της χώρας, όταν προσπαθείς αποπροσανατολισμένος από τον τσουχτερό λευκό άνεμο να βρεις το πεζοδρόμιο και το κατώφλι του σπιτιού σου μέσα στο χιόνι ή, κατά τον Karlen, «για να το πω κομψά, το να βρεθείς έστω και για ένα λεπτό σε συνθήκες απόλυτης χιονοθύελλας στη Μινεσότα είναι ένα ανόσιο γαμήσι του μυαλού από τον τρόμο του τι-μου-συμβαίνει-και-είμαι-ανάποδα. Δεν μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις πού είναι ο ορίζοντας: Ο ουρανός και η γη είναι απροσδιόριστα…».
Διαβάζω μία νέα βιογραφία του Prince που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, με τίτλο “This Thing Called Life: Prince's Odyssey” του Neal Karlen, συνεργάτη του Rolling Stone που γνώριζε τον Prince από τότε που, πιτσιρικάδες συνομήλικοι, σύχναζαν στις ίδιες γειτονιές και αργότερα ο Neal ξαναβρέθηκε μαζί του για να του κάνει συνέντευξη για το περιοδικό – κι έτσι έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, φίλοι. Θυμήθηκα πώς περιγράφει τις χιονοθύελλες στη Μινεσότα, χαμένης στα Μεσοδυτικά της χώρας, όταν προσπαθείς αποπροσανατολισμένος από τον τσουχτερό λευκό άνεμο να βρεις το πεζοδρόμιο και το κατώφλι του σπιτιού σου μέσα στο χιόνι ή, κατά τον Karlen, «για να το πω κομψά, το να βρεθείς έστω και για ένα λεπτό σε συνθήκες απόλυτης χιονοθύελλας στη Μινεσότα είναι ένα ανόσιο γαμήσι του μυαλού από τον τρόμο του τι-μου-συμβαίνει-και-είμαι-ανάποδα. Δεν μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις πού είναι ο ορίζοντας: Ο ουρανός και η γη είναι απροσδιόριστα…».
Το ίδιο χαοτική είναι και η ταυτότητα της Minneapolis, ιδιαίτερης πατρίδας δικής του, του Prince αλλά και του George Floyd που πέθανε από ασφυξία, κάτω από το γόνατο του αστυνομικού. Αλλοπρόσαλλη πόλη, από τις μουσικές της μέχρι τον τρόπο που αντιμετωπίζουν «τους άλλους». Ο Karlen ειρωνεύεται τον κώδικα ηθικής συμπεριφοράς που ισχύει εκεί: τον αποκαλεί Minnesota Mean, η Κακία της Minnesota, που εκδηλώνεται με την παθητικά επιθετική στάση των κατά μεγάλη πλειοψηφία λευκών κατοίκων. Είναι η πειθαναγκαστική, ψεύτικη, παγωμένη σαν τους χειμώνες τους, καλοσύνη των λευκών όπου, όταν κάτι είναι «όχι δικό τους» το αποκαλούν ευγενικά «διαφορετικό» και το εξοβελίζουν.
Το ίδιο χαοτική είναι και η ταυτότητα της Minneapolis, ιδιαίτερης πατρίδας δικής του, του Prince αλλά και του George Floyd που πέθανε από ασφυξία, κάτω από το γόνατο του αστυνομικού. Αλλοπρόσαλλη πόλη, από τις μουσικές της μέχρι τον τρόπο που αντιμετωπίζουν «τους άλλους». Ο Karlen ειρωνεύεται τον κώδικα ηθικής συμπεριφοράς που ισχύει εκεί: τον αποκαλεί Minnesota Mean, η Κακία της Minnesota, που εκδηλώνεται με την παθητικά επιθετική στάση των κατά μεγάλη πλειοψηφία λευκών κατοίκων. Είναι η πειθαναγκαστική, ψεύτικη, παγωμένη σαν τους χειμώνες τους, καλοσύνη των λευκών όπου, όταν κάτι είναι «όχι δικό τους» το αποκαλούν ευγενικά «διαφορετικό» και το εξοβελίζουν.
Η συναυλία των Prince and the Revolution της εποχής Purple Rain στη Νέα Υόρκη σε τριήμερο streaming με τα έσοδα να πηγαίνουν στο COVID-19 Solidarity Response Fund για τον ΠΟΥ
Η συναυλία των Prince and the Revolution της εποχής Purple Rain στη Νέα Υόρκη σε τριήμερο streaming με τα έσοδα να πηγαίνουν στο COVID-19 Solidarity Response Fund για τον ΠΟΥ
Η συναυλία των Prince and the Revolution της εποχής Purple Rain στη Νέα Υόρκη σε τριήμερο streaming με τα έσοδα να πηγαίνουν στο COVID-19 Solidarity Response Fund για τον ΠΟΥ
Η συναυλία των Prince and the Revolution της εποχής Purple Rain στη Νέα Υόρκη σε τριήμερο streaming με τα έσοδα να πηγαίνουν στο COVID-19 Solidarity Response Fund για τον ΠΟΥ
Κάπως έτσι, η Minneapolis είχε περιορίσει πολύ βολικά τον Prince στο δικό του «Xanadu», στη Χώρα του Μοβ, το κάστρο-στούντιο-καταφύγιο της Paisley Park που είχε χτίσει ο μουσικός, όπως ο «Πολίτης Κέιν». Μέσα σε αυτή την εχθρική πόλη, που τον τίμησε post mortem με προσποιητά πάρτι και πολυήμερες φωταψίες με μοβ νέον (ο Prince είχε κατοχυρώσει ως προσωπικό του σήμα κατατεθέν αυτή τη συγκεκριμένη απόχρωση του πορφυρού μοβ), ο μικροκαμωμένος Prince (52 κιλά) έζησε τον δικό του μύθο, προσποιούμενος κι αυτός, κατά τον Karlen, ακριβώς όποια από τις πολλές του προσωπικότητές του ήθελε, ανάλογα με τον δημιουργικό του οίστρο ή όποιο μεγαλείο τρέλας ζούσε.
Τη νύχτα που χιόνισε και βγήκαμε στα μπαλκόνια να δούμε πώς φαίνεται η Αθήνα σε συνθήκες χιονοθύελλας α λα Midwest –έτσι το φτιάξαμε στο μυαλό μας, για να πάρει διαστάσεις αφήγησης– είδα ξανά το μπαλκόνι, απέναντι, που έχει πάντα Χριστούγεννα, και ένα έξτρα ρίγος χτύπησε τη σπονδυλική μου στήλη. Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι στολισμένο με τα led-παντός καιρού κι ακόμα έχει μείνει έτσι, εκεί, με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν με υστερία και μία κατεβασμένη τέντα που επιβάλλει μία ανησυχητική σιωπή και απουσία. Κανένας δεν έβγαλε τα φωτάκια από την πρίζα, έμειναν στο χριστουγεννιάτικο αξίωμά τους, δίνοντας στην Κηφισίας μία ακόμα ιστορία: Κάποιος έφυγε και ξέχασε αναμμένα τα Χριστούγεννα.
Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι στολισμένο με τα led-παντός καιρού κι ακόμα έχει μείνει έτσι, εκεί, με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν με υστερία και μία κατεβασμένη τέντα που επιβάλλει μία ανησυχητική σιωπή και απουσία. Κανένας δεν έβγαλε τα φωτάκια από την πρίζα, έμειναν στο χριστουγεννιάτικο αξίωμά τους, δίνοντας στην Κηφισίας μία ακόμα ιστορία: Κάποιος έφυγε και ξέχασε αναμμένα τα Χριστούγεννα.
Διαβάζω μία νέα βιογραφία του Prince που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, με τίτλο “This Thing Called Life: Prince's Odyssey” του Neal Karlen, συνεργάτη του Rolling Stone που γνώριζε τον Prince από τότε που, πιτσιρικάδες συνομήλικοι, σύχναζαν στις ίδιες γειτονιές και αργότερα ο Neal ξαναβρέθηκε μαζί του για να του κάνει συνέντευξη για το περιοδικό – κι έτσι έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, φίλοι. Θυμήθηκα πώς περιγράφει τις χιονοθύελλες στη Μινεσότα, χαμένης στα Μεσοδυτικά της χώρας, όταν προσπαθείς αποπροσανατολισμένος από τον τσουχτερό λευκό άνεμο να βρεις το πεζοδρόμιο και το κατώφλι του σπιτιού σου μέσα στο χιόνι ή, κατά τον Karlen, «για να το πω κομψά, το να βρεθείς έστω και για ένα λεπτό σε συνθήκες απόλυτης χιονοθύελλας στη Μινεσότα είναι ένα ανόσιο γαμήσι του μυαλού από τον τρόμο του τι-μου-συμβαίνει-και-είμαι-ανάποδα. Δεν μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις πού είναι ο ορίζοντας: Ο ουρανός και η γη είναι απροσδιόριστα…».
Διαβάζω μία νέα βιογραφία του Prince που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, με τίτλο “This Thing Called Life: Prince's Odyssey” του Neal Karlen, συνεργάτη του Rolling Stone που γνώριζε τον Prince από τότε που, πιτσιρικάδες συνομήλικοι, σύχναζαν στις ίδιες γειτονιές και αργότερα ο Neal ξαναβρέθηκε μαζί του για να του κάνει συνέντευξη για το περιοδικό – κι έτσι έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, φίλοι. Θυμήθηκα πώς περιγράφει τις χιονοθύελλες στη Μινεσότα, χαμένης στα Μεσοδυτικά της χώρας, όταν προσπαθείς αποπροσανατολισμένος από τον τσουχτερό λευκό άνεμο να βρεις το πεζοδρόμιο και το κατώφλι του σπιτιού σου μέσα στο χιόνι ή, κατά τον Karlen, «για να το πω κομψά, το να βρεθείς έστω και για ένα λεπτό σε συνθήκες απόλυτης χιονοθύελλας στη Μινεσότα είναι ένα ανόσιο γαμήσι του μυαλού από τον τρόμο του τι-μου-συμβαίνει-και-είμαι-ανάποδα. Δεν μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις πού είναι ο ορίζοντας: Ο ουρανός και η γη είναι απροσδιόριστα…».
Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι στολισμένο με τα led-παντός καιρού κι ακόμα έχει μείνει έτσι, εκεί, με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν με υστερία και μία κατεβασμένη τέντα που επιβάλλει μία ανησυχητική σιωπή και απουσία. Κανένας δεν έβγαλε τα φωτάκια από την πρίζα, έμειναν στο χριστουγεννιάτικο αξίωμά τους, δίνοντας στην Κηφισίας μία ακόμα ιστορία: Κάποιος έφυγε και ξέχασε αναμμένα τα Χριστούγεννα.
Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι στολισμένο με τα led-παντός καιρού κι ακόμα έχει μείνει έτσι, εκεί, με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν με υστερία και μία κατεβασμένη τέντα που επιβάλλει μία ανησυχητική σιωπή και απουσία. Κανένας δεν έβγαλε τα φωτάκια από την πρίζα, έμειναν στο χριστουγεννιάτικο αξίωμά τους, δίνοντας στην Κηφισίας μία ακόμα ιστορία: Κάποιος έφυγε και ξέχασε αναμμένα τα Χριστούγεννα.
Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι στολισμένο με τα led-παντός καιρού κι ακόμα έχει μείνει έτσι, εκεί, με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν με υστερία και μία κατεβασμένη τέντα που επιβάλλει μία ανησυχητική σιωπή και απουσία. Κανένας δεν έβγαλε τα φωτάκια από την πρίζα, έμειναν στο χριστουγεννιάτικο αξίωμά τους, δίνοντας στην Κηφισίας μία ακόμα ιστορία: Κάποιος έφυγε και ξέχασε αναμμένα τα Χριστούγεννα.
2021 - Φοίνισσες του Ευριπίδη, Εθνικό Θέατρο.
2020 - Μια Γερμανίδα γραμματέας του Κρίστοφερ Χάμπτον, Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης.
2020 - Οι στυλοβάτες της κοινωνίας του Χένρικ Ίψεν, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
2019 - Η μέθοδος Γκρόνχολμ του Τζόρντι Γκαλθεράν, Θέατρο του Νέου Κόσμου [αναβίωση της σκηνοθεσίας του Διαγόρα Χρονόπουλου, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν, Αθήνα 2008].
2018 - Χριστουγεννιάτικη ιστορία, μιούζικαλ βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Τσαρλς Ντίκενς, Εθνικό Θέατρο.
2018 - Η πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη, Φεστιβάλ Αθηνών.
2017 - Καινούργια σελίδα του Νιλ Σάιμον, Θέατρο Γκλόρια Μικρό.
2017 - Δηλητήριο της Λοτ Φέικεμανς, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
2016 - Ήταν όλοι τους παιδιά μου του Άρθουρ Μίλλερ, Αθηναϊκά Θέατρα (Θέατρο Εμπορικόν).
2016 - Προδοσία του Χάρολντ Πίντερ, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
2014 - Με τα δόντια του Θόρντον Ουάιλντερ, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.
2014 - Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας, σύνθεση βασισμένη σε διηγήματα του Άντον Τσέχωφ, Φεστιβάλ Αθηνών.
2013 - Ασκήσεις για γερά γόνατα του Ανδρέα Φλουράκη, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.
2013 - Τώρα που γυρίζει του Ντέιβιντ Μάμετ, Θέατρο Faust.
2013 - Κουρέλι του Ντένις Κέλυ, Εταιρεία Θεάτρου «Θεατροεργαστήριον».
2010 - Η Γκρέτα Γκάρμπο ήρθε στην πόλη μας του Φρανκ Μακ Γκίνες, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2009 - Το έξυπνο πουλί του Ζωρζ Φεντώ, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2008 - Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης του Άκη Δήμου, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2007 - Ρουμπελστίλτσκιν του Μάικ Κένι, Μικρή Πόρτα Ξένιας Καλογεροπούλου.
2006 - Ιερά Τέρατα του Ζαν Κοκτώ, Θέατρο Άλμα.
2005 - Η Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε) [Υποψηφιότητα για το Βραβείο Σκηνοθεσίας Κάρολου Κουν της Ένωση Κριτικών Θεάτρου, 2006].
2005 - Γυναίκες στα χιόνια των Αντώνη & Κωνσταντίνου Κούφαλη, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας.
2004 - Ένα φως για κάθε σκοτάδι του Άκη Δήμου, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2004 - 4 Εικόνες αγάπης του Λούκας Μπέρφους, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
2004 - Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι του Μάικ Κένι, Μικρή Πόρτα Ξένιας Καλογεροπούλου.
2003 - Υψηλή Τάση της Άμπι Μόργκαν, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
2003 - Φύλλα της του Ανδρέα Φλουράκη, Οργανισμός Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.
2002 - Οι μέρες πριν έρθεις του Ανδρέα Φλουράκη, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
2021 - Φοίνισσες του Ευριπίδη, Εθνικό Θέατρο.
2020 - Μια Γερμανίδα γραμματέας του Κρίστοφερ Χάμπτον, Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης.
2020 - Οι στυλοβάτες της κοινωνίας του Χένρικ Ίψεν, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
2019 - Η μέθοδος Γκρόνχολμ του Τζόρντι Γκαλθεράν, Θέατρο του Νέου Κόσμου [αναβίωση της σκηνοθεσίας του Διαγόρα Χρονόπουλου, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν, Αθήνα 2008].
2018 - Χριστουγεννιάτικη ιστορία, μιούζικαλ βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Τσαρλς Ντίκενς, Εθνικό Θέατρο.
2018 - Η πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη, Φεστιβάλ Αθηνών.
2017 - Καινούργια σελίδα του Νιλ Σάιμον, Θέατρο Γκλόρια Μικρό.
2017 - Δηλητήριο της Λοτ Φέικεμανς, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
2016 - Ήταν όλοι τους παιδιά μου του Άρθουρ Μίλλερ, Αθηναϊκά Θέατρα (Θέατρο Εμπορικόν).
2016 - Προδοσία του Χάρολντ Πίντερ, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
2014 - Με τα δόντια του Θόρντον Ουάιλντερ, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.
2014 - Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας, σύνθεση βασισμένη σε διηγήματα του Άντον Τσέχωφ, Φεστιβάλ Αθηνών.
2013 - Ασκήσεις για γερά γόνατα του Ανδρέα Φλουράκη, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.
2013 - Τώρα που γυρίζει του Ντέιβιντ Μάμετ, Θέατρο Faust.
2013 - Κουρέλι του Ντένις Κέλυ, Εταιρεία Θεάτρου «Θεατροεργαστήριον».
2010 - Η Γκρέτα Γκάρμπο ήρθε στην πόλη μας του Φρανκ Μακ Γκίνες, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2009 - Το έξυπνο πουλί του Ζωρζ Φεντώ, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2008 - Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης του Άκη Δήμου, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2007 - Ρουμπελστίλτσκιν του Μάικ Κένι, Μικρή Πόρτα Ξένιας Καλογεροπούλου.
2006 - Ιερά Τέρατα του Ζαν Κοκτώ, Θέατρο Άλμα.
2005 - Η Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε) [Υποψηφιότητα για το Βραβείο Σκηνοθεσίας Κάρολου Κουν της Ένωση Κριτικών Θεάτρου, 2006].
2005 - Γυναίκες στα χιόνια των Αντώνη & Κωνσταντίνου Κούφαλη, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας.
2004 - Ένα φως για κάθε σκοτάδι του Άκη Δήμου, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2004 - 4 Εικόνες αγάπης του Λούκας Μπέρφους, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
2004 - Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι του Μάικ Κένι, Μικρή Πόρτα Ξένιας Καλογεροπούλου.
2003 - Υψηλή Τάση της Άμπι Μόργκαν, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
2003 - Φύλλα της του Ανδρέα Φλουράκη, Οργανισμός Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.
2002 - Οι μέρες πριν έρθεις του Ανδρέα Φλουράκη, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
Παύλος Γερουλάνος - Η υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ - Τι αναφέρει στην επιστολή του
Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι στολισμένο με τα led-παντός καιρού κι ακόμα έχει μείνει έτσι, εκεί, με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν με υστερία και μία κατεβασμένη τέντα που επιβάλλει μία ανησυχητική σιωπή και απουσία. Κανένας δεν έβγαλε τα φωτάκια από την πρίζα, έμειναν στο χριστουγεννιάτικο αξίωμά τους, δίνοντας στην Κηφισίας μία ακόμα ιστορία: Κάποιος έφυγε και ξέχασε αναμμένα τα Χριστούγεννα.
